Telesfor Mickiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Telesfor Stanisław Mickiewicz, urodzony 5 stycznia 1848 roku w Suwałkach, to postać, która na trwałe wpisała się w karty historii Polski. Był on porucznikiem i weteranem powstania styczniowego, znaczącego wydarzenia w polskich dążeniach do niepodległości. Jego życie zakończyło się 26 grudnia 1935 roku w Radomsku, jednak pozostawił po sobie ślad, który inspiruje kolejne pokolenia badaczy i miłośników historii.

Warto przyjrzeć się jego biografii oraz okolicznościom, które ukształtowały nie tylko jego los, ale również wpłyły na historię kraju w czasie burzliwych przemian.

Życiorys

Telesfor Mickiewicz przyszedł na świat w Suwałkach 5 stycznia 1848 roku, jako nieślubny syn Wincentego Mickiewicza, który potrafił zapewnić sobie utrzymanie z własnych funduszy. Jego matka pozostała w stanie panieńskim przynajmniej do roku 1882. Kwestie związane z narodzinami oraz informacje o jego matce możemy znaleźć w akcie chrztu, do którego przystąpił w wieku 11 lat, mianowicie 26 marca 1859 roku. Na końcu aktu umieszczono adnotację, która mówi, że „opóźnienie spisania aktu i dopełnienia obrzędu religijnego nastąpiło z winy matki dziecięcia”.

Interesujący jest fakt, że z legitymacji kombatanckiej Telesfora wynika, że narodził się on trzy lata wcześniej — w 1845 roku. Obie daty mogą być uzasadnione, ponieważ możliwe, że doszło do pomyłki ze strony urzędnika, który sporządzał akt stanu cywilnego. Warto podkreślić, że życiorys Telesfora Mickiewicza znany jest głównie z relacji, jaką złożył w wywiadzie udzielonym w 1934 roku.

Według tego wywiadu, na chwilę przed wybuchem powstania styczniowego miał on 19 lat, jednak z aktu urodzenia wynika, że w rzeczywistości miał wówczas dopiero 15 lat. W jego opowieści możemy przeczytać, że walczył w szeregach partii Surewicza w Grodzisku, Orłowskiego w Łowickiem, a następnie Pawełka. Po rozbiciu tego ostatniego oddziału, przyłączył się do grupy dowodzonej przez Stanislao Bechiego. Po kolejnej klęsce trafił do niewoli i został zesłany na Sybir. Wigilię 1863 roku spędził w Pskowie, a następnie dotarł do Włodzimierza nad rzeką Klaźmą, gdzie skazano go przez sąd wojenny na 10 lat robót aresztanckich i zesłano najpierw do Wiatki, a potem do Omska na Syberii.

Wśród współwięźniów Telesfora byli znani ludzie, tacy jak Kierbedź — stryjeczny brat budowniczego mostu na Wiśle, Narbud, Budkiewicz, ksiądz Żmijewski, bracia Brzescy, Siekierzyński, Gromski, Maciejewski, Piechociński, Grandes oraz Pietraszewski. Po odzyskaniu wolności w 1871 roku, po kilku miesiącach wędrówki, dotarł do Warszawy, gdzie objął stanowisko kierownika hotelu i restauracji „Europejskiej”. Następnie, w latach 1879-1922, pracował na kolei.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, w okresie II Rzeczypospolitej, Telesfor Mickiewicz został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego. Za swoje zasługi w odzyskaniu niepodległości został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Harcerskim. Pełnił również rolę ojca chrzestnego sztandaru „Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół””. Jego obecność była znana i ceniona w przedwojennym Radomsku, co mogą świadczyć wspomnienia Tadeusza Różewicza oraz Stanisława Różewicza z lat dzieciństwa.

Telesfor Mickiewicz zmarł 26 grudnia 1935 roku w Radomsku. Jego pogrzeb odbył się z honorami na cmentarzu Starym w Radomsku, a sam ceremoniał miał charakter manifestu niepodległościowego, na który przybyło wielu wysoko postawionych przedstawicieli władz oraz wojska.

Oceń: Telesfor Mickiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:14