Lucjan Małachowski

Wojsko i służby mundurowe

Lucjan Marceli Małachowski, znany również pod pseudonimem „Janusz II”, to postać o bogatym życiorysie, którego wpływ na historię Polski pozostaje nieoceniony. Urodził się 16 czerwca 1891 roku w Suwałkach, a jego losy związane były z wieloma znaczącymi wydarzeniami w dziejach naszego kraju.

Jako podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, Małachowski odegrał istotną rolę w procesach modernizacji armii. Był nie tylko wojskowym, ale także działaczem niepodległościowym, co czyni go postacią ważną dla historii naszej walki o wolność.

Lucjan Małachowski został uhonorowany Odznaką Virtuti Militari, co podkreśla jego odwagę i oddanie dla kraju. Jako inżynier, przyczynił się do rozwoju technologii wojskowej, co miało kluczowe znaczenie dla obronności Polski w okresach niepokoju.

Życiorys

Lucjan Małachowski przyszedł na świat 16 czerwca 1891 roku w Suwałkach, w rodzinie Jana. W okresie od 1912 do 1914 roku był aktywnym członkiem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego w Belgii.

Po rozpoczęciu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, a w szeregach 5 baterii II dywizjonu 1 pułku artylerii brał udział w walkach na Podhalu pod koniec 1914 roku. Jako porucznik walczył w 3 dywizjonie artylerii konnej, biorąc udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje odważne czyny wojenne otrzymał zaszczytny Order Virtuti Militari.

Po zakończeniu wojennej służby został awansowany na stopień porucznika artylerii, mając starszeństwo od 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku, jako oficer 7 dywizjonu artylerii konnej z Poznania, został odkomenderowany na studia na Politechnice Warszawskiej. Rok później, jako oficer nadetatowy 4 dywizjonu artylerii konnej z Suwałk, pracował w Zbrojowni nr 2.

W 1925 roku zaczął pełnić obowiązki w Okręgowym Zakładzie Uzbrojenia nr 1, pozostając jednocześnie na stanowisku w Zbrojowni nr 2. W 1928 roku był oficerem artylerii w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Został awansowany na stopień majora artylerii, z datą starszeństwa od 1 stycznia 1931 roku, a przed 1930 rokiem uzyskał także tytuł inżyniera.

Do 1939 roku był przypisany do lokalizacji ulicy Mokotowskiej 54 w Warszawie. W marcu 1937 roku awansował na podpułkownika z starszeństwem od 19 marca, zajmując 3. lokatę w korpusie oficerów uzbrojenia. W tym samym roku pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia w Warszawie na stanowisku zastępcy kierownika.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, kampanii wrześniowej i dotarciu na zachód, dołączył do Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu podpułkownika objął stanowisko szefa służby uzbrojenia 3 Brygady Kadrowej Strzelców, działając od 13 września 1940 roku.

Ordery i odznaczenia

Lucjan Małachowski, jako wybitna postać w historii Polski, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń oraz orderów, które podkreślają jego zasługi i poświęcenie dla ojczyzny.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3141,
  • Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • Srebrny Krzyż Zasługi.

Publikacje

Lucjan Małachowski to osoba, która wniosła istotny wkład w dziedzinie fizyki, znana z licznych publikacji. Poniżej przedstawiamy kluczowe prace, które miały znaczenie dla jego kariery naukowej.

  • Analiza prędkości światła: fragment pracy napisanej przez L. M. Małachowskiego w czerwcu 1944 roku, B. 1. (1949),
  • Analiza grawitacji: drugi fragment pracy napisanej przez L. M. Małachowskiego w czerwcu 1944 roku, B. 2. (1950),
  • Potrzeba dalszych testów eksperymentalnych związanych z niektórymi fundamentalnymi zasadami fizyki: teza pracy napisanej przez L. M. Małachowskiego w czerwcu 1944 roku, B. 3. (1951),
  • Odpowiedź na zarzuty i krytykę: zarzuty dotyczą trzech opublikowanych fragmentów pracy napisanej przez L. M. Małachowskiego w czerwcu 1944 roku, B. 4. (1952),
  • Eksperymenty związane z fundamentalnymi prawami klasycznej mechaniki: eksperymenty dotyczą pracy napisanej przez L. M. Małachowskiego w czerwcu 1944 roku (1953).

Przypisy

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 03.05.2023 r.]
  2. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 06.09.2017 r.]
  3. Maksymilian Landau. Materiały do historii artylerii Legionów Polskich. Rozdział III. „Przegląd Artyleryjski”, 06.1934 r., s. 676.
  4. Witold Górecki: Zarys historji wojennej 3-go dywizjonu artylerji konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929 r., s. 32.
  5. Dział urzędowy. Zawodowi oficerowie artylerji odznaczeni krzyżem „Virtuti Militari” V kl., „Przegląd Artyleryjski”, 15.12.1923 r., s. 80.
  6. Dział urzędowy. Przeniesienia. „Przegląd Artyleryjski”, 06.1925 r., s. 220.
  7. Rocznik Oficerski 1923 r., s. 822.
  8. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 748.
  9. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 804.
  10. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 723, 1227.
  11. Rocznik Oficerski 1928 r., s. 506.
  12. Rocznik Oficerski 1928 r., s. 442.
  13. Lista starszeństwa oficerów korpusu uzbrojenia. „Przegląd Artyleryjski”, 03.1930 r., s. 286.
  14. Rocznik Oficerski 1932 r., s. 298, 847.
  15. Książka telefoniczna, 1939 r., s. 238.
  16. Rozkazy 1942 r., s. 20.
  17. Księga Jazdy Polskiej 1938 r., s. 427.
  18. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  19. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  20. a b c Rybka i Stepan 2006, s. 353.
  21. Rybka i Stepan 2006, s. 501.

Oceń: Lucjan Małachowski

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:6