Leon Sulkiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Leon Hózman-Mirza Sulkiewicz, urodzony 14 lutego 1897 roku w Suwałkach, to postać wyróżniająca się na tle historii wojskowości. Jako pułkownik artylerii zarówno Wojska Polskiego, jak i Polskich Sił Zbrojnych, jego życie oraz kariera wojskowa miały znaczący wpływ na militarną rzeczywistość ówczesnych czasów.

Jego zasługi i osiągnięcia militarnie związane z okresami konfliktów pokazują ogrom jego zaangażowania w sprawy obronności, a także wytrwałość w dążeniu do doskonałości na polu bitwy. Sulkiewicz zmarł w 1960 roku w Leicester, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej historii wojskowej.

Życiorys

Leon Sulkiewicz był osobą o bogatej historii, pochodzącą z rodziny tatarskiej, zamieszkującej obszary ziemi oszmiańskiej, które należały do guberni wileńskiej. Urodził się 14 lutego 1897 roku, jako syn Dawida i Felicji z d. Sobolewskiej. Warto zaznaczyć, że jego pradziadkiem był płk Mustafa Achmatowicz. Był on oficerem 4 Pułku Litewskiej Przedniej Straży, a jego imieniem nazwano Pułk Jazdy Tatarskiej w kawalerii II RP. Dziadkiem Leona był Maciej Achmatowicz, poeta oraz major 5 pułku ułańskiego, a babcią Helena z rodu Tuhan-Mirza Baranowskich. Wśród jego rodzeństwa znajdują się Aleksander, Stefan, Bohdan, Konstanty, Maria, Ewa oraz Elżbieta.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Leon Sulkiewicz wstąpił do Wojska Polskiego. W wyniku weryfikacji uzyskał stopień kapitana artylerii. W czasie wojny polsko-bolszewickiej, 10 lutego 1920 roku, objął dowództwo nad 1 dywizjonem artylerii konnej, a 3 marca 1920 został dowódcą artylerii dywizyjnej w strukturach XX Brygady Piechoty. Za swoje zasługi w bitwie pod Komarowem, która miała miejsce 31 sierpnia 1920 roku, otrzymał Order Virtuti Militari.

Awansował do stopnia kapitana artylerii z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, a następnie do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku. W latach dwudziestych XX wieku był oficerem 1 dywizjonu artylerii konnej w garnizonie Warszawa. W roku 1923, w stopniu kapitana, pełnił obowiązki zastępcy dowódcy dywizjonu, natomiast w roku 1924, jako major, sprawował funkcję kwatermistrza.

W okresie od 10 kwietnia 1927 roku do kwietnia 1934 roku był dowódcą 6 dywizjonu artylerii konnej w Stanisławowie. W tym czasie uzyskał awans do stopnia podpułkownika artylerii z datą starszeństwa na 1 stycznia 1929 roku, a później został awansowany na pułkownika artylerii. Od 30 kwietnia 1934 roku do 18 lutego 1938 roku pełnił funkcję dowódcy 4 Kujawskiego pułku artylerii lekkiej z siedzibą w Inowrocławiu.

W 1938 roku objął stanowisko dowódcy artylerii dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty, stacjonującej w garnizonie Baranowicze. Do końca II Rzeczypospolitej w 1939 roku był właścicielem majątku Łostaje II w gminie Krewo, w powiecie oszmiańskim, w którym to rejonie, w gminie Polany, właścicielką majątku Łejłubka vel Steczkowszczyzna była Helena Hoźman Sulkiewicz.

Po wybuchu II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej, dowodził artylerią 20 Dywizji Piechoty, biorąc aktywny udział w bitwie pod Mławą, która trwała od 1 do 3 września 1939 roku, oraz w obronie Warszawy. Po tych wydarzeniach wstąpił w szeregi Polskich Sił Zbrojnych, gdzie służył w 12 pułku Ułanów Podolskich.

Po zakończeniu wojny Leon Sulkiewicz pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1960 roku w Leicester. Jego życie osobiste związane było z Marią Achmatowiczówną, z którą ożenił się 19 marca 1929 roku w Wilnie. Ich związek został pobłogosławiony przez muftiego RP, dr Jakuba Szynkiewicza, co czyni go ważnym elementem jego biografii.

Ordery i odznaczenia

Leon Sulkiewicz był odznaczonym żołnierzem, który otrzymał liczne medale i wyróżnienia za swoje zasługi w służbie wojskowej. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń, które świadczą o jego bohaterskich czynach oraz oddaniu kraju.

  • Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 151,
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3086,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931),
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937),
  • Medal Niepodległości (23 grudnia 1933),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (15 marca 1927),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Odznaka pamiątkowa dywizjonów artylerii konnej II RP,
  • Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée),
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929).

Te odznaczenia ukazują niezwykłe osiągnięcia Sulkiewicza i jego wkład w polską historię.

Oceń: Leon Sulkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:23