Wacław Jacyna

---

Życiorys

Wacław Jacyna przyszedł na świat 11 grudnia 1898 roku w Suwałkach, jako potomek Kazimierza i Józefy z rodziny Ślaskich. Swoje edukacyjne zmagania rozpoczął w 1914 roku, kończąc pięć klas w rządowym gimnazjum w Suwałkach, a następnie kontynuował naukę w Wilnie, by ostatecznie uzyskać świadectwo z ośmioklasowego gimnazjum filologicznego w Carycynie, gdzie zdobył złoty medal. Po tym okresie uczęszczał na dwa semestry na Wydziale Elektromechanicznym Petersburskiego Uniwersytetu Politechnicznego Piotra Wielkiego.

W swojej karierze wojskowej, od 1 kwietnia 1917 do 1 lutego 1918, pełnił służbę w Oddziale Budowy Dróg i Mostów Szefostwa Inżynierii rosyjskiej 1 Armii, występując w roli urzędnika wojskowego. Po powrocie do Suwałk w lipcu 1918, 20 marca 1919 rozpoczął służbę w Wojsku Polskim, najpierw jako szeregowiec 4. kompanii Batalionu Telefonicznego Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa. Od 10 lipca 1919 do 28 lutego 1920 uczył się w 16. Szkole Podchorążych w Warszawie.

Na początku marca 1920, Wacław Jacyna, w stopniu podchorążego, został przeniesiony do Baonu Zapasowego Saperów Nr 1 na Marymoncie, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu. W krótkim czasie, bo 20 kwietnia, przydzielono go do Szkoły Podchorążych Saperów jako uczestnika kursu technicznego. Wziął także udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a od 7 lipca do 7 października 1920 dowodził odcinkiem fortyfikacyjnym w Grupie Fortyfikacyjnej Nr 4. 20 września 1920 otrzymał nominację na podporucznika saperów, datowaną na dzień 1 lipca 1920.

Po zakończeniu wojny, 7 października 1920, powrócił do Szkoły Podchorążych Saperów, obejmując stanowisko oficera kompanii. Z dniem 12 lutego 1923, prezydent RP zatwierdził go w stopniu podporucznika, nadając mu 40. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Tego samego dnia awansował go na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1921, zajmując 4. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W kolejnych latach, w 1923 i 1924, slużąc w 1 pułku saperów, pełnił funkcję wykładowcy na Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów.

W 1925 roku, 15 września, uczestniczył w trzymiesięcznym kursie w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu, a 31 grudnia powrócił do pułku. W 1926 roku był aktywny w wielu wojskowych przedsięwzięciach, odbywając staż w różnych jednostkach. Dnia 2 listopada 1926 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, gdzie ukończył kurs w 1928 roku, uzyskując dyplom oficera Sztabu Generalnego. Po ukończeniu nauki, w 1931 roku, został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Głównego.

W 1936 roku, jako dowódca 1. kompanii saperów, wziął udział w stażu liniowym, a następnie, 23 października 1936, powrócił do Oddziału III Sztabu Głównego. W czasie II wojny światowej, uczestniczył w kampanii wrześniowej jako członek Wydziału Operacyjnego, a później był oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Pełnił kluczowe funkcje, w tym szefa sztabu 5 Wileńskiej Brygady Piechoty.

Po zakończeniu konfliktu oraz demobilizacji pozostał na emigracji. W 1964 roku otrzymał awans do stopnia generała brygady, a 13 sierpnia 1973 roku został mianowany delegatem rządu RP na uchodźstwie na terenie Argentyny, pełniąc tę zaszczytną funkcję przez wiele lat. Wacław Jacyna, 19 stycznia 1919 roku w Przerośli, poślubił Jadwigę z Krassowskich, z którą doczekał się dwóch synów: Zbigniewa Kazimierza (urodzonego 16 czerwca 1923 roku) oraz drugiego, który przyszedł na świat 2 stycznia 1927 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych odznaczeń i orderów, które Wacław Jacyna otrzymał w uznaniu za swoje zasługi i bohaterstwo, wyróżniają się następujące:

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 92,
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8673,
• Krzyż Walecznych nr 59887,
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Medal Wojska,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 17 marca 1934 „za zasługi na polu organizacji wojska”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928,
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 15255,
• Gwiazda za Wojnę 1939−1945 (Wielka Brytania),
• Gwiazda Italii (Wielka Brytania),
• Medal Wojny 1939−1945 (Wielka Brytania),
• Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania, 31 grudnia 1944),
• Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania),
• Krzyż Wojenny za Męstwo Wojskowe (Włochy).

Warto zaznaczyć, że 12 czerwca 1935 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”.

---

Oceń: Wacław Jacyna

---