Bogusław Kunc

Wojsko i służby mundurowe

Bogusław Kunc, urodzony 1 października 1889 roku w Suwałkach, był wybitnym działaczem w obszarze administracji wojskowej. Jako pułkownik Wojska Polskiego zyskał znaczące uznanie za swoją działalność w trudnych czasach historycznych. Jego życie zakończyło się 3 marca 1969 roku w Detroit, gdzie osiedlił się po zakończeniu kariery wojskowej.

Kunc był również zaangażowany w działalność na rzecz niepodległości Polski, co czyni go istotną postacią we współczesnej historii kraju.

Życiorys

Bogusław Kunc urodził się 1 października 1889 roku w Suwałkach. Pochodził z rodziny, w której ojcem był Piotr (1850–1911), piwowar, a matką Lucyna (Lucjanna) ze Żmijewskich (1865–1932). W młodości ukończył siedmioklasową Szkołę Handlową w Suwałkach. W 1911 roku rozpoczął swoją służbę wojskową w 31. pułku piechoty Obrony Krajowej w Cieszynie.

W 1913 roku B. Kunc ukończył Pierwszą Szkołę Oficerską w Stróży, gdzie po zakończeniu nauki otrzymał z rąk Józefa Piłsudskiego znak oficerski „Parasol”. Był jednym z pierwszych oficerów Związku Walki Czynnej i w ramach konspiracji posługiwał się pseudonimem „Kordian”.

3 maja 1922 roku został potwierdzony w stopniu majora, z datą wsteczną od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 380. miejsce w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku pełnił służbę w 32. pułku piechoty w Modlinie, gdzie sprawował obowiązki dowódcy batalionu sztabowego. W październiku tego samego roku został przydzielony do Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.

25 lutego 1925 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie objął stanowisko dowódcy 16 batalionu granicznego w Sienkiewiczach. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika z datą starszeństwa na 1 stycznia 1927 roku, zajmując 41. miejsce w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1927 roku przeszedł na stanowisko dowódcy 29 batalionu odwodowego w Suwałkach.

W czasie służby w Korpusie Ochrony Pogranicza pozostawał oficerem nadetatowym 32. pułku piechoty. 24 lipca 1928 roku został komendantem Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie, gdzie pełnił swoje obowiązki przez następne 93 miesiące, aż do chwili rozwiązania tej jednostki. 2 czerwca 1936 roku objął stanowisko komendanta głównego Junackich Hufców Pracy, w którym pracował aż do września 1939 roku.

Na stopień pułkownika został mianowany z datą starszeństwa od 19 marca 1938 roku, zajmując 1. pozycję w korpusie oficerów administracji, w grupie administracyjnej. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku został wzięty do niewoli przez Niemców. Przetrzymywany był w Oflagu VI E Dorsten (numer jeńca: 25), a następnie przeniesiony do Oflagu VI B Dössel.

Po zakończeniu II wojny światowej, Bogusław Kunc osiedlił się na emigracji w Stanach Zjednoczonych, gdzie aktywnie działał w środowisku piłsudczykowskim w Detroit.

Ordery i odznaczenia

Lista odznaczeń i wyróżnień, które otrzymał Bogusław Kunc, jest imponująca i świadczy o jego zasługach dla kraju. Poniżej przedstawione są szczegóły dotyczące jego osiągnięć:

  • Krzyż Niepodległości przyznany 20 stycznia 1931,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski nadany 10 listopada 1928,
  • Złoty Krzyż Zasługi otrzymany 19 marca 1937,
  • Srebrny Krzyż Zasługi przyznany 29 października 1926,
  • Znak oficerski „Parasol”,
  • Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej przyznana w styczniu 1939.

Przypisy

  1. a b Kunc Bogusław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 03.08.2024 r.]
  2. Bogusław Kunc – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 22.06.2022 r.]
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 445.
  4. Rybka i Stepan 2006, s. 286.
  5. Rybka i Stepan 2004, s. 417.
  6. Rocznik Oficerski 1932, s. 21, 809.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24.07.1928 r., s. 236.
  8. Rocznik Oficerski 1928, s. 118, 167.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21.07.1925 r., s. 397.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 203, 347.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 66 z 16.10.1923 r., s. 707.
  12. Rocznik Oficerski 1923, s. 218, 403.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 11.11.1928 r., s. 402.
  14. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29.01.1929 r., s. 50.
  15. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
  16. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
  17. M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
  18. Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej. „Wschód”. Nr 114, s. 4, 22.01.1939 r.

Oceń: Bogusław Kunc

★★★★★
Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:13