Marian Sobolewski (generał)

---

Życiorys

Marian Sobolewski, od 1945 roku mieszkał z rodzicami w Wrocławiu, gdzie ukończył zarówno szkołę podstawową, jak i średnią. Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w bibliotece Politechniki Wrocławskiej, a następnie był zatrudniony we Wrocławskich Zakładach Gastronomicznych, gdzie piastował stanowisko kierownika wydziału gospodarczego. Jego zaangażowanie w działalność społeczną rozpoczęło się w 1957 roku, kiedy to wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), gdzie osiągnął stopień podharcmistrza. Pełnił funkcje komendanta szczepu harcerzy oraz kierownika referatu drużyn młodszych w V Hufcu ZHP we Wrocławiu.

25 września 1961 roku złożył przysięgę wojskową, wstępując do Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Ukończył ją z wyróżnieniem 15 września 1964 roku, uzyskując stopień podporucznika w korpusie oficerów wojsk zmechanizowanych. Po ukończeniu szkoły przydzielono go na stanowisko dowódcy plutonu piechoty zmotoryzowanej w 40 Pułku Zmechanizowanym 10. Dywizji Pancernej w Opolu, a od 1966 roku pełnił funkcję dowódcy kompanii piechoty w 25 Pułku Zmechanizowanym w tym samym mieście. W jesieni 1967 roku został porucznikiem i szefem sztabu – zastępcą dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w tym pułku. Z dniem 3 grudnia 1967 roku mianowany został dowódcą 60 Kompanii Rozpoznania w Opolu.

W 1968 roku brał udział w przygotowaniach do operacji Dunaj, chociaż nie wziął udziału w samej inwazji na Czechosłowację. W ramach służby w kompanii rozpoznania uzyskał 10 lipca 1968 roku tytuł oraz odznakę skoczka spadochronowego. W latach 1968-1971 kontynuował kształcenie w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, jednak w 1971 roku został ukarany przez komendanta tej akademii za obronę praw kadry studenckiej, co uniemożliwiło mu awans na kapitana. Po przeniesieniu do 10 Dywizji Pancernej objął stanowisko starszego pomocnika szefa wydziału rozpoznania sztabu dywizji, a od 1972 roku był szefem tego wydziału w stopniu kapitana.

Od 9 października 1972 roku pełnił funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 13 Pułku Czołgów w Opolu, a następnie od 10 września 1973 roku dowodził 10 Drawskim Pułkiem Czołgów w Opolu w stopniu majora. W dniu 8 stycznia 1976 roku został dowódcą 25 Nyskiego Pułku Zmechanizowanego w Opolu oraz awansował na stopień podpułkownika w październiku 1976 roku. 29 grudnia 1976 roku objął stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 11 Dywizji Pancernej w Żaganiu. W latach 1978-1980 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR imienia Klimenta Woroszyłowa w Moskwie, a w październiku 1980 roku mianowany został pułkownikiem.

Od 24 stycznia 1981 roku pełnił rolę zastępcy szefa, a od 19 sierpnia tegoż roku szefa Oddziału II Planowania Operacyjnego Zarządu I Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. 8 maja 1982 roku objął dowództwo 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej w Elblągu. Jesienią 1985 roku, w wyniku decyzji przewodniczącego Rady Państwa PRL Henryka Jabłońskiego, otrzymał stopień generała brygady. Od 17 stycznia 1986 roku był szefem sztabu – zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, a od 6 stycznia 1987 roku zastępcą dowódcy okręgu ds. liniowych. W czasie pobytu na poligonie w Drawsku przyczynił się do odkrycia grobowców Wenedów, informując o tym Dyrekcję Muzeum Archeologicznego w Koszalinie. Po przeprowadzonych wykopaliskach otrzymał Odznakę „Za Ochronę Zabytków” od Głównego Archeologa Kraju.

Od 15 listopada 1990 roku pełnił funkcję szefa Sekretariatu – zastępcy Sekretarza Komitetu Obrony Kraju w Warszawie, a później szefa Sztabu Obrony Cywilnej Kraju w Głównym Inspektoracie Obrony Terytorialnej. W okresie od 31 marca do 24 czerwca 1992 roku był szefem Wojskowych Służb Informacyjnych. 1 lipca 1992 roku objął stanowisko szefa sztabu Obrony Cywilnej Kraju, a 29 września tego samego roku szefa OCK. W okresie od 29 listopada 1992 roku do 15 października 1997 roku pełnił funkcję attaché wojskowego przy Ambasadzie RP w Chinach. Po powrocie do kraju, na własną prośbę, został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, przenosząc się do rezerwy. W latach 1997-2000 prowadził prywatne przedsiębiorstwo w okolicach Zgorzelca.

Interesował się historią Rzymu oraz Słowian północno-zachodnich, był pasjonatem turystyki górskiej oraz budownictwa. W swoim ogrodzie w Warszawie postawił posąg Świętowita, który ufundował z własnych środków.

Zmarł 6 listopada 2020 roku.

Odznaczenia

Marian Sobolewski, jako wybitny generał, został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami i orderami, które potwierdzają jego zasługi w służbie dla kraju. Poniżej przedstawiony jest wykaz jego odznaczeń:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
• Medal Służby Zdrowia,
• Medal Straży Pożarnej.

---

Oceń: Marian Sobolewski (generał)

---