Romuald Minkiewicz

---

Życiorys

Romuald Minkiewicz był synem Kazimierza, który pracował jako urzędnik skarbowy, oraz Karoliny z Michałowskich. Swoją edukację zakończył w 1895 roku, zdobywając świadectwo ukończenia Gimnazjum w Mariampolu, znajdującym się na Suwalszczyźnie. Po tym kroku przeniósł się do Petersburga, gdzie podjął studia z zakresu nauk przyrodniczych na lokalnym uniwersytecie.

Od 1898 roku aktywnie uczestniczył w działalności Polskiej Partii Socjalistycznej, co doprowadziło do jego dwukrotnego aresztowania. W roku 1900 uzyskał dyplom ukończenia studiów i przeniósł się na Uniwersytet w Kazaniu, gdzie przez cztery lata pełnił rolę asystenta na Katedrze Zoologii i Anatomii Porównawczej. Jego zainteresowania naukowe obejmowały badania hydrobiologiczne, prowadzone w różnych lokalizacjach, takich jak stacja słodkowodna w Bołogoje oraz w stacjach słonowodnych w Sewastopolu, Banyuls-sur-Mer i Villefranche-sur-Mer.

W 1904 roku Minkiewicz obronił swoją pracę doktorską, a następnie udał się do Warszawy. Aktywnie uczestniczył w walkach rewolucyjnych, co skończyło się jego aresztowaniem i uwięzieniem w Cytadeli. Po uwolnieniu z powodu braku dowodów, wyemigrował najpierw do zaboru austriackiego, potem do Francji i Belgii. Od 1905 roku przez rok pracował w stacji w Villefranche-sur-Mer, postanawiając na stałe osiedlić się na emigracji.

Początkowo Minkiewicz był związany ze stacją w Roscoff oraz w Monako, a następnie mieszkał w Paryżu i Brukseli. W 1917 roku wrócił do Warszawy, gdzie przez rok pracował w Zakładzie Fizjologii Towarzystwa Kursów Naukowych. Od listopada 1918 roku rozpoczął pracę naukową w utworzonym i kierowanym przez siebie Zakładzie Biologii Ogólnej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, gdzie walczył o wolność myśli, a jego zakład przyciągał wielu Żydów, podobnie jak później u Jana Dembowskiego.

W latach 1926–1931 pełnił funkcję przewodniczącego w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Nenckiego, był skarbnikiem w 1934 roku oraz członkiem prezydium w latach 1920–1939. W latach 1920–1924 współorganizował pierwszą polską Stację Hydrobiologiczną Instytutu Nenckiego na Wigrach, gdzie prowadził badania w zakresie etologii zwierząt oraz fizjologii percepcji.

Romuald Minkiewicz był również współzałożycielem Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich, a w 1921 roku wspólnie z Bolesławem Bierutem podjął starania o utworzenie bezwyznaniowej gminy w Warszawie, pełniąc przez pewien czas funkcję jej przewodniczącego. Dodatkowo, założył organ Stowarzyszenia Wolnomyślicieli, publikując czasopismo „Myśl Wolna”, którym redagował od 1922 roku.

Minkiewicz miał również pasje literackie, zadebiutował jako poeta w 1903 roku, publikując utwory takie jak Smutna bajka oraz Kołysanka robotnicza. Swoje wiersze i dramaty w stylu młodopolskim publikował w różnych periodykach, takich jak „Krytyka”, „Myśl Wolna”, „Życie Wolne”, „Ogniwo”, „Przedświt”, „Sfinks”, „Trybuna”, „Naprzód”, „Nowa Gazeta”, „Robotnik” oraz „Wszechświat”. Jednak jego dramaty, które miały charakter baśniowo-symboliczny lub realistyczno-satyryczny, nie zyskały uznania i nie były wystawiane.

Na skutek postrzału w kolano podczas walk powstańczych zmarł, a jego miejsce wiecznego spoczynku znajduje się na Cmentarzu Czerniakowskim w kwaterze IX.

---

Oceń: Romuald Minkiewicz

---