Zygmunt Gąsiorowski

---

Życiorys

Zygmunt Gąsiorowski, wybitna postać, urodził się 26 października 1875 roku w Suwałkach, w rodzinie Konrada i Pauliny ze Szrödersów. W jego rodzinie znajdowały się również trzy siostry. Po ukończeniu siedmiu klas suwalskiego gimnazjum, świadectwo dojrzałości zdobył w 1895 roku w Kielcach, gdzie ukończył ósmą klasę edukacji. Udzielał się aktywnie w kieleckim gimnazjum, gdzie przewodniczył nielegalnemu uczniowskiemu kółku samokształceniowemu.

W latach 1895–1897 podejmował studia na wydziale matematyczno-przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zaangażowanie w sprawy studenckie doprowadziło do relegowania go z uczelni w wyniku uczestnictwa w studenckich rozruchach w listopadzie 1897 roku. Po przerwie, w latach 1898–1900, stypendysta Bratniej Pomocy kontynuował naukę w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu.

Podczas pobytu w Paryżu, Gąsiorowski związał się z ruchem socjalistycznym oraz aktywnie działał w organizacji „Spójnia”. W 1900 roku współorganizował dwutygodnik „Głos Wolny” wraz z K. Kasperskim i M. Sokolnickim. Później, będąc w Stowarzyszeniu Robotników Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy Zagranicą, jego zaangażowanie przyniosło mu znaczną odpowiedzialność.

Po powrocie do Polski około 1901 roku, podjął pracę jako nauczyciel prywatny, a następnie zakończył studia na wydziale prawa Uniwersytetu w Dorpacie. W 1905 roku został redaktorem „Kuriera Radomskiego” i brał udział w strajku szkolnym. W latach 1907–1912 pełnił rolę dyrektora szkoły handlowej w Suwałkach, która obecnie nosi nazwę Zespół Szkół Ekonomicznych im. Macieja Rataja.

W obliczu I wojny światowej, Gąsiorowski przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Komitecie Obywatelskim, pełniąc funkcję naczelnika wydziału szkolnego oraz wizytatora szkół Rady Głównej Opiekuńczej.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, zajął stanowisko urzędnika publicznego. W Ministerstwie Oświaty Tymczasowej Rady Stanu był dyrektorem departamentu, aktywnie pracując nad legislacją dotyczącą szkolnictwa i seminariów nauczycielskich. Po 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, gdzie awansował na podporucznika rezerwy piechoty z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku.

W latach 1923 i 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 77 Pułku Piechoty w garnizonie Lida. Przez lata 1922–1930 pełnił funkcję kuratora okręgu szkolnego na Pomorzu i w Białymstoku, a 3 maja 1922 roku został mianowany pierwszym kuratorem Okręgu Szkolnego Wileńskiego. Po 1931 roku rozpoczął pracę jako notariusz w Wydziale Hipotecznym Sądu Okręgowego w Białymstoku.

Jego prace ukazywały się nie tylko w „Tygodniku Suwalskim”, ale również w „Kurierze Warszawskim”, „Prawdzie” oraz „Przeglądzie Pedagogicznym”, co świadczy o jego wszechstronności i zaangażowaniu w życie społeczne i kulturalne Polski.

Ordery i odznaczenia

Wśród wyróżnień Zygmunta Gąsiorowskiego można wymienić następujące nagrody:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, którego otrzymał dwukrotnie, a drugi raz 17 stycznia 1939 roku.

---

Oceń: Zygmunt Gąsiorowski

---