Emir Buczacki

Kultura i sztuka

Emir Jerzy Buczacki, urodzony 1 września 1935 roku w Suwałkach, to niezwykle utalentowany polski aktor, który swoją obecnością wzbogacił sztukę teatralną oraz filmową w Polsce.

Jego pasja do aktorstwa ukazała się już w młodym wieku, a zdolności artystyczne rozwijał przez całe swoje życie, przypominając widzom o sile i pięknie polskiego kina. Emir Buczacki pozostawił po sobie niezatarte ślady, które można dostrzec w jego filmowych rolach oraz występach teatralnych.

Jego życie zakończyło się 16 maja 1990 roku w Katowicach, jednak pamięć o jego wkładzie w polską kulturę i sztukę trwa do dziś.

Życiorys

Emir Jerzy Buczacki był postacią związaną z polskim teatrem, a jego geneza i drogi życiowe są wciągającą narracją. Urodził się jako syn Jana Buczackiego i Wiktorii z domu Iwaszkiewicz. Jego ojciec pełnił ważną rolę prokuratora Sądu Okręgowego w Suwałkach, podczas gdy dziadek Maciej Buczacki piastował stanowisko urzędnika skarbowego w Wilnie.

Po śmierci ojca w 1938 roku, rodzina przeniosła się do Wilna, gdzie Emir spędził część swojego dzieciństwa. Po wojnie, w wyniku przydzielonych przesiedleń, razem z rodzicami osiedlili się w Polsce, początkowo w Toruniu, a później w Gdyni. W 1949 roku Emir ukończył szkołę powszechną, a następnie w latach 1949-1953 uczęszczał do szkoły rolniczej z internatem znajdującej się w Rożnicy.

W roku 1952 dołączył do Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Kieleckiej „Rożnica”, co stanowiło istotny krok w jego artystycznej karierze. Po zdaniu matury w 1954 roku, starał się o przyjęcie do Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie, znanej obecnie jako Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego. Po zakończeniu studiów w 1958 roku, rozpoczął pracę w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.

W sezonie 1961/1962 grał w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, aby w kolejnym roku powrócić do Kielc. Równocześnie, w 1963 roku, odbył się jego transfer do Katowic, gdzie związał się z Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, w którym pracował do 1987 roku. W międzyczasie występował także w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie w 1964 roku, Teatrze Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie (1967/1968), Teatrze Zagłębia w Sosnowcu w latach 1980-1982 oraz Teatrze Nowym w Zabrzu w latach 1987-1989.

Emir Buczacki był również żonaty z Aleksandrą Bielewicz, specjalistką w dziedzinie historii sztuki. Para doczekała się córki, Doroty, która przyszła na świat w 1959 roku. Życie i kariera Emira Buczackiego pozostają trwałym śladem w polskim teatrze, podkreślając jego znaczącą rolę w świecie sztuki.

Odznaczenia

Emir Buczacki otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń w uznaniu za swoje zasługi i wkład w dziedzinie kultury.

  • 1979: Złoty Krzyż Zasługi,
  • 1982: Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Filmografia

Filmografia Emira Buczackiego to imponująca kolekcja ról, które odzwierciedlają jego wszechstronność jako aktora. Poniżej przedstawiamy zestawienie najważniejszych filmów, w których wystąpił.

  • Trzy Kobiety (1956),
  • Ewa chce spać (1957) – wystąpił jako kieszonkowiec „Ślepy Tolo” (niewymieniony w czołówce),
  • Zagubione uczucia (1957) – zagrał pijaczka w tramwaju (niewymieniony w czołówce),
  • Ubranie prawie nowe (1964),
  • Faraon (1966) – wcielił się w postać Tutmozisa,
  • Słońce wschodzi raz na dzień (1967) – zagrał karczmarza,
  • Pierścień księżnej Anny (1970) – odegrał rolę komputera krzyżackiego,
  • Perła w koronie (1971) – wystąpił jako Malitsch,
  • Sanatorium pod Klepsydrą (1973) – zagrał Juareza, postać w panoptikum,
  • Koniec wakacji (1974) – zagrał lekarza pogotowia,
  • Noce i dnie (1975) – odegrał rolę Lucjana Kociełły, męża Teresy,
  • Zielone lata (1979) – wcielił się w żandarma zabijającego ojca Abramka,
  • Nic nie stoi na przeszkodzie (1980) – wystąpił jako lekarz,
  • Misja (1980) – zagrał kuriera Pedro (gościnnie),
  • Polonia Restituta (1980) – odegrał rolę Arystydesa Brianda, premiera Francji,
  • Do góry nogami (1982),
  • Blisko, coraz bliżej (1982–1986) – zagrał niemieckiego dyrektora szpitala (gościnnie),
  • Katastrofa w Gibraltarze (1983) – wystąpił jako Ambasador Polski w USA,
  • Przeklęte oko proroka (1984) – zagrał Ormianina,
  • Sprawa się rypła (1984) – odegrał dygnitarza z województwa,
  • Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody (1985) – zagrał Ormianina (gościnnie),
  • Rodzina Kanderów (1988) – wystąpił jako prezes klubu sportowego (gościnnie).

Źródło: Filmpolski.pl.

Przypisy

  1. a b c d Emir Buczacki w bazie filmpolski.pl
  2. a b c d e f g h „Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku”, s. 55–56.

Oceń: Emir Buczacki

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:23