Tomasz Niegodzisz

---

Życiorys

Tomasz Niegodzisz to postać o ciekawym i różnorodnym życiorysie. Szkołę średnią ukończył w Warszawie, co stanowiło fundament jego późniejszych osiągnięć. Następnie podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, gdzie uzyskał dyplom w 1985 roku.

Po powrocie z Lublina, przez dwa lata studiował w Uniwersytecie Aix-en-Provence, podczas gdy jego szczególnym zainteresowaniem stały się zagadnienia związane z prawem porównawczym krajów rozwijających się. Dodatkowo, Niegodzisz zrealizował studia doktoranckie i odbył roczne stypendium naukowe w Szwajcarii, na Uniwersytecie we Fryburgu.

W okresie 1983–1991 miał okazję współpracować z paryską „Kulturą”, a jego zaangażowanie w odbudowę Kościoła katolickiego w ZSRR nie przeszło bez echa. Po 1990 roku objął redakcję „Przeglądu Akademickiego”, co stanowiło kontynuację jego działań w sferze kultury i nauki.

W 1993 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, początkowo w Departamencie Prawno-Traktatowym, a następnie w gabinecie ministra. W latach 1997–2000 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Jego kariera dyplomatyczna rozwinęła się dalej, gdy w latach 2000–2004 został ambasadorem w Senegalu, a jego akredytacje obejmowały również Gambię, Mali, Burkina Faso oraz Gwineę.

Od 2007 do 2013 roku był ambasadorem w Libanie, a od 2013 roku otrzymał tytuł ambasadora tytularnego. W 2016 roku został ambasadorem w Serbii. Jego kadencja zakończyła się 30 września 2018 roku, gdy powrócił do centrali MSZ.

Warto również zaznaczyć, że Tomasz Niegodzisz posługuje się językiem francuskim oraz rosyjskim, co niewątpliwie wzbogaca jego możliwości komunikacyjne w międzynarodowym środowisku dyplomatycznym.

Odznaczenia

W zakresie odznaczeń, Tomasz Niegodzisz może się pochwalić znaczącymi wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego wkład w działalność społeczną oraz duchową.

• Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice – przyznawany przez Stolicę Apostolską,
• Wielki Oficer Orderu Narodowego Cedru – Liban.

---

Oceń: Tomasz Niegodzisz

---