Dawid Morzyński

Był on synem Jakuba Morzyńskiego, artysty specjalizującego się w polichromii synagogalnej, a także bratem Mordechaja Arieli (Morzyńskiego). W połowie lat 20. XX wieku Morzyński przeniósł się do Palestyny, gdzie w latach 1925-1927 studiował sztukę w prestiżowej akademii Bezalel pod kierunkiem Borisa Schatza. Jego czas w Palestynie oraz doświadczenia związane z tamtejszą kulturą miały znaczący wpływ na jego późniejszą twórczość.

W 1928 roku uczestniczył w grupie artystów, którzy pracowali nad restauracją Synagogi Hurwa w Jerozolimie. Na początku lat 30. Morzyński Osiedlił się w Paryżu, co stało się kluczowym momentem w jego karierze artystycznej. Jego prace były prezentowane na kilku ważnych wystawach, a lokalna scena artystyczna doceniła jego talent.

Okres II wojny światowej spędził w warunkach ukrycia, przemieszczając się po różnych miejscach w Francji. Po wojnie, w 1945 roku, Morzyński wrócił do Paryża, gdzie zorganizował swoją pierwszą indywidualną wystawę, co stanowiło dla niego nowy rozdział w życiu artystycznym.

W późniejszych latach artysta skupił się na akwarelach oraz równolegle tworzył malowidła ścienne w synagogach w Paryżu i Antwerpii. Jego prace, łączące techniki tradycyjne z nowoczesnym podejściem, nadal pozostają ważnym elementem dziedzictwa żydowskiego w Europie.