Ludwik Szaciński

Kultura i sztuka

Ludwik Szaciński de Rawicz, urodzony 16 kwietnia 1844 roku w Suwałkach, to postać, która pozostawiła istotny ślad w historii polskiego fotografii oraz w dziejach sztuki w Norwegii. Zmarł tragicznie 8 lipca 1894 roku na malowniczej wyspie Ormøya, w Norwegii, gdzie jego życie dobiegło końca w nieznanych okolicznościach.

Był nie tylko utalentowanym fotografem, ale również powstańcem styczniowym oraz emigrantem, co nadaje jego biografii szczególny wymiar. Jako jeden z pierwszych profesjonalnych fotografów w Norwegii, Szaciński wniósł wiele do rozwijającej się debiutującej w tym czasie branży fotograficznej. Jego prace mogą być odczytywane jako ważne dokumentacje zarówno artystyczne, jak i historyczne.

Życiorys

Ludwik Szaciński, czwarte z dziesięciorga dzieci Feliksa i Józefy Frydrych, przyszedł na świat w Suwałkach. Jego rodzina miała korzenie w Wierzbołowie na Litwie, skąd przemieściła się do Suwałk. W młodym wieku rozpoczął edukację w Szkole Kadetów w Warszawie, gdzie spędził czas do momentu wybuchu powstania styczniowego. W tym czasie brał udział w walkach i za swoje zasługi otrzymał stopień porucznika kawalerii. Podczas dramatycznej ucieczki z rosyjskiego więzienia odniósł ranę w nogę, co zmusiło go do ucieczki za granicę.

Przez rok podróżował po Starym Kontynencie, odwiedzając takie miasta jak Wiedeń, Paryż i Szwajcarię. Wraz z młodszym bratem Kazimierzem oraz przyjaciółmi – Władysławem Strutyńskim i Michałem Wielgoławskim – dotarł do Christianii w Norwegii, gdzie bardzo szybko zdobył popularność jako fotograf, dzięki swojemu talentowi i umiejętności nawiązywania kontaktów towarzyskich. Jego umiejętności przyczyniły się do tego, że stał się najbardziej poszukiwanym fotografem w mieście. 9 września 1871 roku zawarł związek małżeński z Huldą Hansen, córką rybaka, z którą miał syna Stanniego.

Ludwik Szaciński zapisał się w historii jako założyciel Norweskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz Związku Zawodowego Fotografów, którego przewodniczył. Jego osiągnięcia związane były także z uzyskaniem norweskiego obywatelstwa w 1882 roku. W 1888 roku objął prestiżowe stanowisko Królewskiego Fotografa, a jego atelier, zlokalizowane przy ulicy Karl Johansgata 4, gościło wiele znanych postaci, w tym członków rodziny królewskiej oraz przedstawicieli szwedzkiej arystokracji. Poza tym, Szaciński współpracował z policją, wykonując portrety zatrzymanych prostytutek.

Nieustannie zdobywał wyróżnienia za swoje zdjęcia na arenie międzynarodowej, otrzymując nagrody w Paryżu, Wiedniu, Dreźnie, Filadelfii oraz Christianii. Poza pasją do fotografii, był również miłośnikiem polowań oraz łowienia ryb, będąc aktywnym członkiem norweskiego Towarzystwa Łowieckiego.

Tragicznie, 8 lipca 1894 roku, Szaciński zakończył swoje życie w wyniku samobójstwa w domku myśliwskim na wyspie Ormøya. Został pochowany z honorami. Po jego śmierci, żona, Hulda Hansen, kontynuowała prowadzenie atelier, które funkcjonowało do 1914 roku.

Przypisy

  1. Elżbieta Later Chodyłowa: Polacy w Norwegii. norwegofil.pl, 23.01.2002 r. [dostęp 15.12.2014 r.] [zarchiwizowane 04.10.2023 r.]
  2. Monika Sokół-Rudowska Opplandsarkivet avd. Maihaugen: Polsko-norweska wystawa poświęcona Ludwikowi Szacińskiemu. [w:] MojaNorwegia : Portal Polaków w Norwegii [on-line]. mojanorwegia.pl, 27.08.2010 r. [dostęp 15.12.2014 r.]
  3. Sylwia Skorstad: Polak, który fotografował króla i prostytutki. [w:] WP Wiadomości [on-line]. wiadomosci.wp.pl, 13.06.2011 r. [dostęp 15.12.2014 r.]
  4. Marysia Duszyńska: W starym obiektywie. [w:] MojaNorwegia : Portal Polaków w Norwegii [on-line]. mojanorwegia.pl, 15.08.2014 r. [dostęp 15.12.2014 r.]
  5. Wystawa zdjęć królewskiego fotografa. Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. [dostęp 15.12.2014 r.] [zarchiwizowane 09.08.2011 r.]
  6. a b c Ludwik Szaciński. [w:] Polscy Emigranci w Norwegii w Norwegii w XIX-XX wieku [on-line]. Opplandsarkivet avd. Maihaugen. [dostęp 15.12.2014 r.]

Oceń: Ludwik Szaciński

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:19