Bohdan Urbanowicz

---

Życiorys

Bohdan Urbanowicz przyszedł na świat 3 stycznia 1911 roku w Suwałkach, w rodzinie z korzeniami litewskimi. Był synem Tadeusza (1883–1940) i Gustawy z Krzyżanowskich (1886–1967). W okresie 1915–1918 jego bliscy zmuszeni byli do przebywania na wygnaniu w Rosji. Uczęszczał do gimnazjum znajdującego się w Wilnie oraz do gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, które ukończył w 1929 roku.

Studia malarskie zrealizował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a równocześnie podejmował naukę prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 roku brał aktywny udział w wojennej kampanii, gdzie został ranny pod Kockiem. W związku z tym odznaczono go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po wydarzeniach wojennych znalazł się w niewoli niemieckiej, a od listopada 1939 roku przebywał w obozie jenieckim w Norymberdze.

Na początku 1940 roku został przeniesiony do obozu w Laufen an der Salzach. Przez okres od marca 1940 do 26 kwietnia 1945 roku, pozostawał więziony w Oflagu VII A Murnau. Tam z Romanem Owidzkim oraz Bohdanem Bocianowskim prowadził kursy z zakresu grafiki i malarstwa. Wspólnie z astronomem Włodzimierzem Zonnem był jednym z założycieli obozowych liceów ogólnokształcącego oraz matematyczno-przyrodniczego.

Po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, Urbanowicz odnajduje i przywozi do Polski z Zamku Fischhorn w Austrii zagrabione dzieła polskiej kultury. W latach 1946–1949 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, zajmując się organizowaniem szkolnictwa artystycznego. Dodatkowo, był zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Sztuki PAN. Od 1950 do 1980 roku sprawował funkcję profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, prowadząc pracownię malarstwa. W ciągu swojej kariery pełnił także odpowiedzialne role kierownika katedry oraz dziekana Wydziału Projektowania.

Urbanowicz zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym, a wśród jego osiągnięć należy wskazać polichromię Starego Miasta w Warszawie. Był autorem wielu artykułów oraz esei na temat sztuki. Jako członek międzynarodowych stowarzyszeń: AICA, CIE, odznaczał się również tytułem członka honorowego AIAP, a także uczestniczył w wystawach i konkursach zarówno w kraju, jak i za granicą.

Osobiste życie Bohdana Urbanowicza to także wątek artystyczny – jego żoną była Maria (1913–1989), córka Władysława Skoczylasa, również malarka. Para doczekała się córki Agnieszki Urbanowicz-Czarneckiej (malarki) oraz syna Piotra Krzysztofa, który został architektem wnętrz. Urbanowicz zmarł 21 marca 1994 roku w Tauroszyszkach, a jego miejsce spoczynku znajduje się w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 251-5-26,27).

Ordery i odznaczenia

W życiu Bohdana Urbanowicza wiele znaczących osiągnięć zostało docenionych przez nadanie mu licznych odznaczeń.

• krzyż srebrny orderu virtuti militari, 1939,
• krzyż kawalerski orderu odrodzenia polski, 21 lutego 1947,
• złoty krzyż zasługi, 30 września 1954,
• medal 10-lecia polski ludowej, 19 stycznia 1955.

---

Oceń: Bohdan Urbanowicz

---